از نو شکفت نرگس چشم انتظاری ام
گل کرد خار خار شب بی قراری ام

تا شد هزار پاره دل از یک نگاه تو
دیدم هزار چشم در آیینه کاری ام

گر من به شوق دیدنت از خویش می روم
از خویش می روم که تو با خود بیاری ام

بود و نبود من همه از دست رفته است
باری مگر تو دست بر آری به یاری ام

کاری به کار غیر ندارم که عاقبت
مرهم نهاد نام تو بر زخم کاری ام

تا ساحل نگاه تو چون موج بی قرار
با رود رو به سوی تو دارم که جاری ام

با ناخنم به سنگ نوشتم : بیا , بیا
زان پیشتر که پاک شود یادگاری ام

یک بغل گل نرگس

نذر قدم هایت

پس کی می آیی . . . ؟!

یابن الحسن آقا بیا

#اقای #ثانیه ها!

ایا از سر زمین #یاس ها آمده ای كه عطر #نفس هایت از فر سنگها جانمان را می نوازد؟!

یا از سر زمین #آیینه ها امده ای كه #صداقت در كلامت موج می زند...؟!

عزیز فاطمه!

من #مادرانی را دیده ام كه...

#فرزندان خود را در #قنداقه ای پر از گلهای #سرخ می پیچند ...

و به جای #گهواره آنها را در گوری #سرد می نهند ...

وبه جای #لالایی نشید #زار می خوانند.

من که هستم...تو کجایی؟


مثل هـــــر بـــار بــــرای تــــو نــــــوشتم:

دل من خــــون شــد ازین غم، تـــــو کجـــــایی؟

و ای کاش کـــــه این جمعــــه بیـــایـــی!

دل من تاب نـــدارد، همـــه گــــویند به انگشت اشــــاره

مگـــــر این عــــاشق دلسوختــــه اربــــاب نــــدارد؟

تــــو کجــــایی؟ تـــــو کجـــــایی...

و تـــــو انگــــار به قلبم بنویســــی:

کـــــه چـــــرا هیچ نگوینـــــد

مگـــــر این منجـــی دلســــوز ، طــرفــــدار ندارد ، کـــــه غریب است؟

و عجیب است

کـــــه پس از قـــــرن و هـــــزاره

هنــــوزم کــــه هنـــــوز است

دو چشمش بــــه راه است

و مگــــر سیصد و انــــدی نفـــــر از شیفتگانش ، زیــــاد است

کــــه گــــــویند

بـــــه انــــدازه یک « بـــــدر » علمــــــدار ندارد!

و گــــویند چــــــرا این همـــــه مشتــــاق ، ولـــــی او سپهش یـــــــار ندارد!

سلاله زهرا (س)

از دلتنگی زیاد گفته ایم و زیاد شنیده ای اما...

مسئله این است ایا باور كردنش برایت اسان است یا دشوار!